Messen verkopen aan vechtende zwervers
Vijftien september start in Londen de grootste wapenbeurs ter wereld. De Nederlandse industrie doet, zoals gebruikelijk door de overheid gesteund, stevig mee.
Column: Gijs de Swarte
Hetgeen de logische vraag oplevert – nou en? Goed voor de Nederlandse industrie en dus goed voor de economie en dus goed voor ons. Maar… het ligt toch even anders. Komt ie… we houden het kort en strak. Op de DSEI (Defence and Security Equipment International) wordt verkocht aan de hele wereld, ook aan landen met foute regimes en aan landen die in oorlog zijn. Om er maar een paar te noemen die op de vorige editie aanwezig waren, het volgens Amnesty International en Human Rights Watch martelende en moordende regime van Oezbekistan, het fundamentalistische Saoedi Arabië, en Irak, waar IS een groot deel van zijn wapens vandaan heeft. (IS pakt de tanks en Humvees af en de Amerikaanse wapenindustrie verdient tientallen miljarden aan het rustig weer aanvullen van de Iraakse ‘tekorten’.)
Corruptie
Dan is er de relatie tussen wapenhandel en corruptie. De Britse regering schat dat er per jaar een ‘trillion dollar’ in omgaat (dat ziet er zo uit: $ 1,000,000,000,000) – en een derde daarvan wisselt van broekzak dan wel attachekoffer in de wapenindustrie. De World Bank noemt juist dat als een van de grootste obstakels voor economische groei en sociale gelijkheid. Wat hebben we nog meer? Veel. De Brit Nicholas Gilby, een van de experts op het gebied van de wapenhandel, heeft uitgebreid beschreven waarom het een actieve push-markt is. En in zijn boek, ‘The no-nonsense guide to the arms trade’ legt hij ook uit hoe en waarom extra wapens in vrijwel elke regio de zaak per definitie verslechteren als het gaat om conflicten, mensenrechten en economische ontwikkeling. Goed voor het analfabetisme zijn extra wapens – gemeten – ook nog. En regeringen van landen waar al weinig is, moeten zich bovendien nogal eens in de schulden steken voor het kopen van die wapens; zoals Marokko dat recent deed in een fregattendeal met Nederland.
In de protestcampagne die in de UK tegen de DSEI is opgezet wordt daaraan toegevoegd dat de Britse regering vijfentwintig keer meer uitgeeft aan onderzoek naar wapens dan aan onderzoek naar duurzame energie. En klimaatverandering – onder meer het gevolg van ons huidige energieverbruik, destabiliseert de wereld dusdanig dat er nog veel meer vluchtelingen van zullen komen. In de woorden van Obama, vorige week: ‘Act now or condemn our children to a world they will no longer have the capacity to repair’.
Door de bank genomen is wapenhandel dus geen oplossing voor conflicten, economische misère en de bijbehorende vluchtelingenstromen maar juist een van de belangrijkste motoren erachter. Moet een land zich verdedigen dan zou het, als er echt geen andere weg is, de wapens ter hand kunnen nemen, een zwaktebod per definitie, net zoals slaan in het persoonlijke leven – en met alle ellendige gevolgen van dien. Maar wat de bedrijven op de DSEI doen is als twee dronken zwervers op straat ruzie zien maken en ze dan allebei snel even een mes proberen te verkopen. Achterbaks is wel een passend woord.
.
